Dawno żaden film nie sprawił mi takiej przyjemności, nie dostarczył takich "motylków w brzuchu", dawno żadnego nie oglądałam z takim zainteresowaniem. Z czego to wynika? Moim zdaniem powodem (oprócz wdzięku i prawdy) jest brak sceny seksu. Nie mówię tego ze względów purytańskich, broń Boże. Po prostu zauważyłam, że odwlekanie/zawieszanie seksu buduje napięcie, stanowi dramaturgiczny wabik, zdecydowanie niedoceniany przez filmowców. Oczywiście są dobre dramaturgicznie sceny szybkiego seksu (w sensie następującego szybko w czasie filmowym), np. w Rachel wychodzi za mąż czy Witaj, muszę lecieć, ale potem napięcie jeszcze bardziej wzrasta.